Considerations To Know About سیاست
Considerations To Know About سیاست
Blog Article
آقای خوشپور می‌گوید که کسری بودجه، «نتیجه محتوم استقرار نظام فعلی بودجه‌ریزی است» و یادآوری می‌کند که در بودجه فعلی دولت، «بیش از ۶۰ درصد از درآمد باید از تولید نفت و گاز تامین شود که یعنی ممکن است بیش از ۶۰ درصد از درآمد دولت با کمبود روبه‌رو شود».
کاهش قدرت خرید مردم ایران طی سال‌های اخیر ادامه داشته است. اخیرا قیمت دلار در میانه اعتراضات ضدحکومتی به ۴۴ هزار تومان هم رسید.
محمدباقر نوبخت رئیس سابق سازمان برنامه‌وبودجه در سال ۱۴۰۰ گفته بود دولت هر سال ۱۴۰۰ هزار میلیارد تومان یارانه پنهان پرداخت می‌کند.
با این وصف، با اختلاف ۳۳ درصدی رشد نقدینگی با رشد اقتصادی، آنچه کماکان در سال ۱۴۰۲ در انتظار اقتصاد ایران است، چیزی نیست جز تورم.
پیامدهای اجتماعی و اقتصادی دنیاگیری کووید–۱۹ در ایران
در طی سال‌های ۱۳۸۸ تا ۱۳۹۷، کمترین میزان ارزش دلاری واردات متعلق به سال ۱۳۸۹ با ارزش ۲۳٬۹۶۷٬۰۹۸٬۳۵۲ دلار واردات، بوده‌است.[۱۰۶]
سپرده‌گذاری در بانک، سرمایه‌گذاری در بورس، رمز ارزها و مسکن نیز در سال گذشته از جمله سرمایه‌گذاری‌های محبوب محسوب می‌شد.
در موضوع حکمرانی به استثنای دهه ۱۳۴۰ نتایج محاسبات نشان می‌دهد که نه تنها پایداری مطلوبی در دهه‌های گذشته در کشور وجود نداشته‌است، بلکه روند تغییرات پایداری در حوزه حکمرانی، نزول متناوب شاخصه‌های این check here بخش را نشان می‌دهند.
ایسنا گزارش کرده که انتظار بالاتر رفتن قیمت مسکن در سال جاری از سوی مردم، بازی دلالان و ناامیدی برای بهبود شرایط، عوامل اصلی این رکود در پایان سال گذشته بوده، ولی رشد مسکن بیش از اندازه و توان بازار است و این سطح افزایش، مانع از گرانی بیشتر می‌شود.
نشریه «فردای اقتصاد» که در حوزه بازارهای مالی فعال است، با ۵۰ اقتصاددان برجسته ایرانی در خصوص وضعیت اقتصادی سال ۱۴۰۲ مصاحبه کرده و تقریبا تمامی اقتصاددانان رکود اقتصادی سنگین را برای این سال پیش بینی کردند.
هدفمندسازی یارانه‌ها در ایران به فرایند حذف تدریجی یارانه‌ها از مواد سوختی، مواد خوراکی، آب، برق و سایر اقلام در ایران گفته می‌شود که بخشی از این یارانه‌های حذف شده (۶۰ درصد در سال ۱۳۹۰) به صورت نقدی به مردم پرداخت می‌شود و سایر درآمد این کار صرف کارهای عمرانی و فرهنگی می‌شود.
در دوره ۱۹۲۸–۳۷ هزینه کرد بخش دولتی به قیمت‌های ثابت سال ۱۹۲۸ از ۳۹۲ میلیون ریال به ۹۷۷ میلیون ریال افزایش یافت، که نشان دهنده نرخ میانگین رشد سالانه ۱۱ درصد است. بخش بزرگی از این هزینه کرد دولت وقف سرمایه‌گذاری‌های زیرساختی، اساساً در حوزه‌های حمل و نقل و مخابرات شد. حوزه مهم دیگر فعالیت‌های سرمایه‌گذاری حکومت صنایع سبک، نظیر صنایع نساجی، صابون، تصفیه شکر و محصولات تنباکو شد. در دوره ۱۹۳۰–۴۰، ۲۶۵ کارخانه که حدوداً ۴۷٬۰۰۰ نفر کارگر را استخدام کردند در کشور توسط بخش‌های دولتی و خصوصی تأسیس شد.
ایران در سال ۲۰۰۷ میلادی، مجموعاً ۸۳ میلیارد دلار آمریکا صادرات داشته‌است.[۹۸]
بر اساس یک امتیاز نفتی جدید که در سال ۱۹۳۳ با شرکت نفت ایران و انگلیس به امضا رسید، با این که ناحیه امتیاز کاهش یافت و مدت امتیاز بیست و دو سال تمدید شد، شرکت نفت ایران و انگلیس با یک «برنامه کلی» افزایش پرداخت‌ها به ایران موافقت کرد. تحت امتیاز جدید حق سهم نفت پایدار شد و در نیمه دوم سلطنت رضاشاه همراه با تولید نفت شروع به افزایش کرد. حق سهم و دیگر مبالغ پرداختی به ایران برای هر تن نفت به‌طور پیوسته از ۰٫۲۳ در ۱۹۳۱ به ۰٫۴۴ پاوند استرلینگ در سال ۱۹۳۹ رسید.
Report this page